Οι τόσες προδοσίες έγιναν εμπειρία.

Αδέλφια σκοτώνονται μεταξύ τους

διεκδικώντας ο ένας από τον άλλον

δυο μέτρα από τα κτήματά τους.

Όταν, όμως, τους κλέβουν ολόκληρη τη χώρα μένουν ατάραχοι.

Αφασία!

Σπάζουμε το κεφάλι όποιου κλέφτη

μπει στο σπίτι μας για να αρπάξει την τηλεόραση.

Όταν, όμως, οι τράπεζες ή η Εφορία

κλέβει το σπίτι μας ολόκληρο μαζί με τις ζωές μας,

μένουμε ταριχευμένοι. Μακαριότητα!

Ψάχνουμε να δείρουμε όποιον μας κορόιδεψε

πουλώντας μας λειψό σακί πατάτες.

Όταν, όμως, επί δεκάδες χρόνια

οι ίδιοι και οι ίδιοι πολιτικοί μάς κοροϊδεύουν κατάμουτρα,

μας φτύνουν, μας περιγελούν, μας εξαπατούν

απλώς πηγαίνουμε και τους ξαναψηφίζουμε. Σε άγρυπνο κώμα!

Φανατικοί οπαδοί ζητωκραυγάζουμε

για το δίκιο αλλότριων κερδών. Κομματικών. Κομματιών.

Σπαράγματα μιας χώρας.

Κι ούτε ένας σπαραγμός για το μοίρασμα των ιματίων της.

Πατριδοκάπηλοι κι απάτριδες, εθνικόφρονες και άφρονοι προδότες. Έλληνας κανείς; Ζητείται πατριώτης. Σκέτος. Χωρίς προσδιορισμούς. Απλός. Δίχως διεκδικήσεις ψήφου και επιβράβευσης.

Υπάρχουν; Υπάρχουν! Όμως οι λαγοί κοπάδι δε γίνονται.

Θες από την προδοσία του ’21 και μετά;

Θες από την προδοσία του ’24;

Θες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο και μετά;

Θες από την προδοσία της Βάρκιζας και μετά;

Από την απάτη του κοβίντ και μετά;

Οι πατριώτες έγιναν λαγοί και νυχτοπούλια

για να κρυφτούν απ’ τη ντροπή και το κυνήγι.

Σκοτώθηκαν, γιατί;

Για να ζήσουν πλουσιοπάροχα οι ηττημένοι.

Μάτωσαν, γιατί;

Για να πίνουν στην υγειά τους οι καταδότες και οι μαυραγορίτες.

Έλληνες ρωσόφιλοι, Έλληνες γαλλόφιλοι, Έλληνες αγγλόφιλοι,

Έλληνες αμερικανόφιλοι, Έλληνες γερμανόφιλοι…

Έλληνας σκέτος νέτος, κανείς;

Υπάρχουν. Ο καθένας μόνος του.

Φοβούνται ακόμη και τη σκιά τους.

Τόσες φορές τους πρόδωσε η σκιά τους.

Ούτε αυτήν αντέχουν πλάι τους.

Αναπολούν και σιγοτραγουδούν με μόνο ακροατή την ψυχή τους.

Τρομάζουν με τις κραυγές των «Ελληνόψυχων».

Κάτι θέλουν κι αυτοί να κερδίσουν.

Με κάτι επιδιώκουν να ανταλλάξουν το σκηνοθετημένο πάθος τους.

Ο φαρισαϊσμός τους δε μπορεί να κρυφτεί.

Είναι σαν τις απάτες και τις βρωμιές

όσων κάνουν μεγαλόσταυρους τις Κυριακές στην εκκλησία.

Ποτάμι η υποκρισία.

Πώς να σταθεί απέναντι στον άπατρι

αυτός που την πατρίδα του έκανε φτηνό μαγαζάκι;

Πώς να ζητήσεις τη θανατική ποινή του Εφιάλτη του Ευρυδήμου

όταν εσύ πρώτα έχεις δώσει όρκο πίστης σε ξένη σημαία;

Πώς να μιλήσεις για το Βυζάντιο

όταν ο Παλαιολόγος θα σε είχε κρεμάσει πρώτο

για τα σκατά που έχεις στο κεφάλι σου;

Κρυμμένοι στις σπηλιές των εαυτών μας προσμένουμε τον Αληθινό.

Εκείνον που θα εκφράσει τον Λόγο τον Άφθαρτο.

Αν τον δούμε, αν τον ακούσουμε θα τον καταλάβουμε.

Οι τόσες προδοσίες έγιναν εμπειρία.

Ελπίζοντας ότι θα φανεί

πριν το Τέρας τελειώσει τη δουλειά του με τη μετάλλαξή μας.

Ελπίζοντας να φανεί πριν οι «Ελληναράδες»

θολώσουν την Αλήθεια

βαφτίζοντας «αγώνα» τούς άλογους τραμπουκισμούς τους.

Ελπίζοντας…

-------------Τζακ Σκύλος